onze reis naar geboorte deel 5
Ik voelde me helemaal fit en zat mega goed in m’n vel, ik genoot van haar in m’n buik, de kleine voetjes die ik voelde en de bubbels die ze maakte met haar handjes.
Ik voelde me mooi en sexy! Er zijn veel mensen die zullen zeggen of denken “wat was jouw zwangerschap zwaar”, dat doet me pijn als mensen dat zeggen. Zelf heb ik dat niet zo ervaren namelijk. Ja, ik moest wat aanpassen maar ik bouwde een baby; dat is toch fantastisch! Ik voelde haar groeien in m’n buik, sterk worden, groter worden, ik merkte haar gewoontes en slaap ritmes.
Mensen ik vond mijn zwangerschap fantastisch!
Ook had ik een obsessie met mijn placenta, ik had nachtmerries dat ze die zomaar zouden weg gooien. Het huis van onze kleine meid kan je toch niet zomaar weg doen? Wat gingen we hiermee doen? Wat heb ik hier veel over nagedacht. We hebben samen alle opties besproken; begraven, verpoederen, bewaren, afdruk of opeten! Ik wilde iets met waardering doen. Een grote “bedankt!” met liefde en niet zomaar weggooien.
Grote ironie is wel, dat helaas met 39 weken de placenta het juist liet afweten, bloeddruk te hoog en zwangerschapsvergiftiging dat om de hoek kwam kijken.
We werden weer medisch en overgedragen, deze keer gingen we niet meer terug. Om de dag zaten we weer voor een hartfilmpje en bloeddruk meting, ze moest komen, de inleiding waar ik zo bang voor was ging eraan komen…
Wij konden het op eigen risico nog heel even uitstellen, maar ik voelde aan mijn lijf dat het niet voor langs was.
📸: @verwonderfotografie
Recente reacties